Molenpark fietstocht 2025
Het leek op een fietstocht van Okra op zondag maar dit was het niet . Het was de fietstocht georganiseerd door de harde kern van het Molenpark. Jef organiseert al tientallen jaren fietstochten en had er nu ook weer eentje in elkaar gebokst. Samen met zijn acolieten Johan en Nico zorgde hij voor een vlekkeloze organisatie. Onderweg zorgden ze ervoor dat aan de kruispunten veilig kon gedwarst worden. Johan had zelfs twee stopbordjes mee. En had hij drie handen, hij zou er drie meegenomen hebben.
28 deelnemers verzamelden op zondag 17 mei onder de Biesttoren voor een tocht van 32 kilometer op een vlak parcours, twee bruggen en twee viaducten buiten beschouwing gelaten. Na het betalen van het inschrijvingsgeld kon je deelnemen. Johan hield alles bij als een gediplomeerde boekhouder: de namen van de deelnemers (met pen en papier, nog geen computertoestanden) en de inkomsten in zijn Tupperwarekluis.
Klokslag 14 uur, en dat mag je letterlijk nemen, werd er gestart aan de Biesttoren. De weersomstandigheden vielen mee. Geen regen, een lichte wind maar wel wat frisse temperaturen. Maar geen probleem. Wie zijn vest vergeten was kon die in het passeren thuis nog oppikken.
Langs de Tapuit, Desselgem, Ooigem en Bavikhove werd Hulste bereikt. En bedankt aan de landbouwer die op zondagnamiddag aan het sproeien was maar die bij onze doortocht zijn sproeiers even stil hield. Hulste was halverwege en dus de plaats van de tussenstop. Café de Meerlaan met cafébazin Linda achter de toog ontving ons. Ze was op de hoogte van onze komst want de organisatoren hadden dit ook al verkend en goed bevonden.
De organisatie trakteerde en zo was ons inschrijvingsgeld terugverdiend of hadden we er al aan over . Linda deed ook haar duit in het zakje en verwende ons met een stuk appeltaart. Merci Linda. En voor de jarige Veerle schonk ze een groooote Brugse Zot. Café de Meerlaan: een plaats waar je al fluitend naar buiten gaat.
Maar er moest ook nog gefietst worden. Na een lichte paniek van iemand die haar bril niet meer vond na het bezoek aan de Meerlaan kon in groep verder gereden worden. De bril werd uiteindelijk gevonden. Hij stond niet op het voorhoofd, hij stond niet op de neus maar zat nog ergens meer naar beneden verstopt. Langs Ooigem en Vijve werd opnieuw de Biest bereikt. Aan het viaduct van de Tapuit konden we ons lanceren om boven te raken.
In de Bieststraat werd door enkelen een sprintje ingezet. Niet voor de eerste plaats aan de eindmeet maar wel voor de eerste plaats ergens na de eindmeet. Er was veel stof tot nakaarten want de nabespreking was niet direct afgelopen. Valpartijen vielen er niet te noteren: daar kunnen de profwielrenners nog iets van leren.
En bij het naar huis gaan floten de meerlaans al niet meer.
