Sanne volgde een culinaire stage in Madrid

Wie “Sanne Desplenter” opzoekt binnen de website www.biesteneirke.be zal merken dat deze jongedame al een aantal maal in bod kwam. 5 jaar geleden kwam ze als opkomend baskettalent in de kijker. Tijdens corona vond een videogesprek plaats over haar culinaire talenten. Zovele jaren later combineert Sanne haar passies nog altijd.

Het lekkere gerechtje op de voorpagina van dit Biesteneirke is trouwens een creatie van Sanne: pasta met een puree van selder en de saus is gemaakt van huisslakjes. Loopt het water jou ook in de mond ?

Sanne, je bent pas terug van een stage in Madrid. Hoe ben je daar terechtgekomen ?
Ik volgde het 4de en laatste jaar Culinary Arts in Vives Brugge. In het laatste jaar is er telkens een – al dan niet buitenlandse – stage in een sterrenrestaurant voorzien. En zo belandde ik in restaurant Gaytán in Madrid, hoofdstad van Spanje.

Straks meer over dit culinaire avontuur, maar hoe zit het ondertussen met jouw basketcarrière ?
Na de zomerbreak is de competitie recent terug opgestart. Ik speel nog steeds bij Waregem Top Division Women 1, oftewel de hoogste afdeling van het Belgische vrouwenbasketbal. Mijn droom is nog steeds om Belgian Cat te worden. Aan de andere kant kan ik nu meer genieten van een avondje thuis, zeker sinds ik 9 maanden out was door een ernstige knieblessure.

Ken je een aantal Belgian Cats persoonlijk ?
Ik heb het geluk gehad er vroeger een aantal maal tegen te kunnen spelen, o.a. Nastya Claessens uit Deerlijk. Toen was ze nog geen Belgian Cat en niet actief op het internationale toneel.

Waarom heb je voor een buitenlandse stage gekozen ?
Het blijft toch een once in a lifetime-ervaring en dit wou ik toch wel meepikken. Bovendien leer je ook andere culturen kennen en op je eigen benen staan. Een Erasmusbeurs speelt natuurlijk ook een rol om de beslissing te nemen.

Welke periode was je in Madrid ?
Van 5 mei tot 16 augustus. Aanvankelijk zou de stage 3 weken langer duren, maar het restaurant was gesloten door jaarlijkse vakantie, hierdoor kon ik vroeger naar Vlaanderen terugkeren. Voor de verdediging van mijn eindwerk – die datum stond al zeer lang genoteerd – ben ik op donderdagavond in Madrid op het vliegtuig gestapt. Nog geen 24 uur later stond ik al terug op dezelfde plek. Een huzarenstukje, maar het heeft geloond: ik ben geslaagd met onderscheiding !

Hoe zou je restaurant Gaytán omschrijven ?
Ik kan niet direct een restaurant in België opnoemen dat hiermee te vergelijken valt. Restaurant Gaytán staat in de Michelingids met 1 ster vermeld. De binnen- en buitenkeuken is uniek. Wat het nog exclusiever maakt is dat de gasten kunnen meekijken hoe de gerechten bereid worden.

Hoe zag jouw gemiddelde dag er dan uit ?
Ik verbleef in een zeer klein appartementje net buiten de stadsagglomeratie, maar gelukkig goed bereikbaar met het openbaar vervoer. De mis-en-place vond plaats van 10 tot 17 uur. Daarna was ik een aantal uurtjes vrij, maar om 19 uur moest ik terug paraat staan tot een stuk na middernacht. Lange dagen dus. In zuiderse landen is het de gewoonte om – zeker in vergelijking met ons – laat te eten. Lunchen was vaak om 13.30 uur, het avondmaal werd dikwijls niet vóór 21.30 uur achter de kiezen geschoven.
Het is een relatief klein restaurant met 20 couverts, maar doordat er meerdere kleine gerechtjes gegeten worden, vaak gecombineerd met showcooking en het gebruik van barbecue, plancha, enz. betekent dit veel en geconcentreerd werk.

Welke gerechtjes creëer je het liefst ?
Mijn hart maakt een klein sprongetje als ik de koude hapjes mag verzorgen. Taartjes en desserthapjes zijn volledig mijn dada. Dat is overigens wat ik ook het liefst doe in het Boothuis, waar ik vaak als jobstudent bijspring. Omdat je altijd iets bijleert, volg ik nog een cursus Taarten maken.

Hoe verliep de communicatie met jouw collega’s ?
In de keuken stonden nog 2 stagiairs en 3 vaste personeelsleden achter de kookpotten. Daarnaast waren er ook nog een aantal obers. Amper 1 persoon was het Engels machtig, waardoor de communicatie zeker in de beginperiode nogal stroef verliep.

Maar af en toe kwam toch wel een familielid op bezoek ?
Voor hen was het zo’n beetje vakantie om naar Madrid te komen. Ik vermoed dat er geen enkele dag was dat de thermometer geen 32 graden aanduidde. De laatste week van mijn stage was het dagelijks 40 graden en meer. Gelukkig was ik gewend aan de temperaturen en van nature kan ik goed tegen de hitte.
Wie op bezoek kwam, moest wel een Airbnb zoeken, want op mijn kamertje was geen plaats voor extra personen om te overnachten.

Slotvraag: zou je de buitenlandse stage opnieuw doen, mocht je de kans ertoe krijgen ?
Dat is een beetje dubbel: ik heb veel bijgeleerd, zeker in de eerste weken. Maar op de duur was er weinig variatie in mijn werk. Laat het me zo stellen: mocht de stage meer variatie in de keuken inhouden, zou ik het nogmaals doen.

Wie is Sanne Desplenter ?
• 22 jaar
• woont sinds 2007 in de Kuipersstraat bij mama Hilde en pluspapa Johan
• verliefd op haar vriend Lars
• 1 oudere zus Karen en 1 oudere broer Arno
• 3 plusbroers
• basketbalspeelster bij Top Division Women basket Waregem
• bakt met veel passie en liefde taarten in alle mogelijke kleuren en vormen voor uiteenlopende gelegenheden