De GR129: wandelen dwars door België
Eind 2020 begonnen we aan een tocht dwars door België: de GR129. Een wandeltocht die ons zal leiden van Brugge in het noordwesten tot Aarlen in het zuiden van ons land. In een vorige editie van ’t Biesteneirke kon je lezen hoe we onze 10de etappe afwerkten. We vertrokken vanuit het centrum van Gerpinnes (in de nabijheid van grootstad Charleroi) voor een tocht van 27 kilometer. De provincie Henegouwen lieten we achter ons en ruilden we in voor de provincie Namen. Bovendien bevinden we ons in een nieuwe landstreek, de Condroz, gekend om zijn vruchtbare grond en landelijk karakter. Via kleine charmante dorpjes bereikten we ons eindpunt Maredsous. Net op tijd om nog een terrasje te doen en te proeven van de lekkere streekproducten. Vandaag ligt ons eindpunt in Dinant, stad aan de Maas.
Etappe 11: Maredsous – Dinant (21 km)
Toen we de finish van de 10de etappe bereikten, troffen we een volle parking en een massa volk aan. Vandaag is de rust in Maredsous volledig teruggekeerd. Het is immers nog veel te vroeg voor een degustatiebiertje. De torens van de Abdij van Maredsous zullen nog lange tijd in zicht blijven. Ze vormen hét herkenningspunt in deze streek.
Het eerste deel van de etappe wandelen we in de vallei van de Molignée. De Molignée is een zijrivier van de Maas. Deze bosrijke omgeving telt een aantal kastelen en abdijen. Ook in vroegere tijden moet het hier goed vertoeven zijn geweest. Wie deze streek wil verkennen op een alternatieve wijze kan kiezen voor een ritje met een railbike. Met een spoorwegfiets trap je je vooruit op een oude spoorwegrail. Je hebt de keuze tussen verschillende routes die jou brengen naar de belangrijkste bezienswaardigheden in de streek. Wij laten ons echter niet verleiden en zijn niet weg te slaan van onze vertrouwde GR-route.
We trekken het bos in en bereiken via een korte klim een hoger gelegen plateau. Hier opent het landschap zich even. Een kudde koeien komt gretig voor de camera van Tim poseren. Dieper het bos in treffen we – bijna verborgen in het struikgewas – een Sint-Hubertuskapelletje aan. Sint-Hubertus staat bekend als de patroonheilige van de jacht. Ook hier wordt dus ongetwijfeld regelmatig op wild gejaagd. Gelukkig voor ons is er vandaag geen activiteit gepland.
Via het dorpje Foy dalen we terug af in de vallei. We kruisen voor de tweede maal de rivier de Molignée en wandelen richting de ruïnes van Montaigle. Deze plaats kent een rijke geschiedenis. Er werden sporen van menselijke aanwezigheid aangetroffen die dateren van minstens 7000 v.Chr. Strategisch gelegen op een steile rots vlakbij 2 rivieren (de Molignée en de Flavion) deed deze plek dienst als schuiloord. De Graaf van Vlaanderen (Gwijde van Dampierre) kocht deze grond aan in 1298. In 1309 liet zijn zoon (Gwijde van Namen) hier een prachtige burcht optrekken. Helaas bleef dit bouwwerk niet bewaard. Het kasteel werd in 1554 platgebrand door het Franse leger en niet meer hersteld in zijn oude glorie. Bij onze passage bemerken we opvallend veel bedrijvigheid rond de ruïnes. Dit weekend blijkt er een “week-end médiéval” georganiseerd te zijn met allerhande randactiviteiten. Een bezoekje zit er wegens tijdsgebrek niet in, maar zeker een plaats om te onthouden voor het geval we nog eens de streek bezoeken.
Via een bospad maken we terug extra hoogtemeters. We zetten koers richting Haut-le-Wastia. Vlak voor het dorp treffen we een oorlogsmoment aan dat herinnert aan de strijd die hier is gevoerd in 1940. Franse soldaten hadden na een heldhaftige strijd het dorp heroverd van het Duitse leger. Doordat de Duitse troepen echter verder oprukten in de omliggende gebieden, raakten de Fransen ingesloten. Het bevel om zich terug te trekken, kwam te laat en de Franse soldaten sneuvelden in de strijd. De GR-route leidt ons niet naar het centrum van het dorp, maar stuurt ons onmiddellijk de bosrijke flank op. We krijgen een aantal mooie vergezichten over de omgeving. Bij het gehucht Grange keren we slechts even terug in de bewoonde wereld, om vervolgens opnieuw het bos in te duiken.
Bij het bereiken van de bosrand komen we op een lange rechte weg terecht. Aan onze linkerkant bevindt zich inmiddels de Maasvallei. Beneden aan het water ligt onze eindbestemming voor vandaag. Om het centrum van Dinant te bereiken, zullen we nog een flink stuk moeten dalen. Eerst doen we nog een korte tussenstop in Bouvignes-sur-Meuse. Ook deze plek draagt een geschiedenis met zich mee. Verschillende bezienswaardigheden bieden tegenwoordig nog steeds een venster op dit roemrijke verleden (zoals bijvoorbeeld de oude middeleeuwse stadspoort). De inwoners leefden echter lange tijd op vijandige voet met hun buren uit Dinant. Dit leidde regelmatig tot hevige gevechten. Inmiddels zijn de gezworen vijanden officieel verenigd en staat Bouvignes-sur-Meuse geregistreerd als deelgemeente van Dinant.
Via het gehucht Wespin beginnen we aan de laatste afdaling. We krijgen nog een korte bosstrook voorgeschoteld. Af en toe kunnen we al een glimp opvangen van onze eindbestemming. Eenmaal beneden worden we via een tijdelijke brugconstructie over de spoorweg gebracht. We zien de citadel van Dinant opduiken. Dit bouwwerk vlak boven het stadscentrum kent haar oorsprong in 1051. Het betreft een versterkte vesting die bescherming moest bieden in tijden van oorlog. Toeristen kunnen sedert 1956 de citadel bezoeken via een kabelbaan. Dinant is ook de geboorteplaats van Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon. De brug over de Maas is versierd met verschillende gekleurde exemplaren van dit muziekinstrument. Deze bruisende stad is ons eindstation voor vandaag. Net zoals Maredsous kennen veel mensen hun weg naar deze toeristische trekpleister. De vele horecazaken aan de boorden van de Maas zitten bomvol. Het wordt een heuse zoektocht om nog een plekje te vinden voor 2 hongerige wandelaars en hun kroost. Ook staan veel mensen aan te schuiven voor een boottochtje. Aan toeristische attracties alvast geen gebrek. De drukte die hier heerst, staat in schril contrast met de rust op onze wandelroute. We kunnen tevreden terugkijken op een heerlijke wandeldag. Aarlen is weeral wat dichterbij gekomen, maar toch nog veel wandelkilometers veraf. Wordt vervolgd…
Beelden van onze 11de etappe kunnen worden gevonden op mijn YouTube kanaal. Surf naar www.youtube.be en typ in de zoekbalk “Maxime Korber” om mijn kanaal te vinden. Als u een rechtstreekse link wil naar het filmpje van onze 11de etappe, kunt u volgende URL gebruiken https://www.youtube.com/watch?v=Cddpw9IpYhM&t=224s
