De GR129, wandelen dwars door België
Eind 2020 begonnen we aan een tocht dwars door België: de GR129. Een wandeltocht die ons zal leiden van Brugge in het noordwesten tot Aarlen in het zuiden van ons land. In een vorige editie van ’t Biesteneirke kon je lezen hoe we onze 9de etappe afwerkten. We vertrokken vanuit het Henegouws dorpje Gozée voor een tocht van 28 km. Gedurende de dag kwamen we amper het bos uit. Pas toen we onze eindbestemming Gerpinnes naderden, waanden we ons terug in de bewoonde wereld. Gerpinnes ligt op slechts een tiental kilometer van de stad Charleroi, maar daar hebben we amper iets van gemerkt. Vandaag trekken we naar een andere bekende Waalse stad, Maredsous. We hebben al een vermoeden waarmee we de dag zullen afsluiten…
étappe 10: Gerpinnes – Maredsous (27 km)
Vandaag staan we voor een nieuwe grensovergang. We zullen de provincie Henegouwen definitief achter ons laten en ons wagen op het grondgebied Namen. Bovendien bevinden we ons vanaf Gerpinnes in een nieuwe landstreek, de Condroz. Deze streek wordt gekenmerkt door zijn vruchtbare landbouwgrond. Niet toevallig is deze regio dunbevolkt en zeer landelijk. We mogen ons dus opnieuw verwachten aan heel wat rustige wandelwegen.
De start van onze etappe verliep niet vlekkeloos. Vanuit het dorpsplein van Gerpinnes vertrekken meerdere GR-routes. Aangezien deze allen op identieke wijze worden aangeduid, werden we op een dwaalspoor gezet. Gelukkig kwamen we tijdig tot inkeer om – met enige vertraging en wat extra kilometers op de teller – toch onze 10de etappe van de GR129 te kunnen aanvatten.
We zetten er stevig de pas in. De GR-route navigeert ons al snel buiten het centrum van Gerpinnes richting het platteland. Ook hier moeten we even zeer aandachtig zijn om het spoor niet te verliezen. Wanneer we op een kruispunt aankomen van 2 landelijke wegen vinden we tot onze verbazing geen enkel aanknopingspunt. Normaal gezien worden de routeaanwijzers steeds weergegeven op ooghoogte. Doordat hier alles vlak is, vond men er niet beter op om de tekens te schilderen op een steen in de grond. Hopelijk voor andere wandelaars wordt deze strook regelmatig onderhouden.
Via een korte bosstrook bereiken we het gehucht Fromiée (deel van Gerpinnes). Fromiée is slechts een handvol straten groot, maar vormt een geschikte uitvalsbasis voor een wandeling in het Forêt du Tournibus. Dit bosgebied van ca. 600 hectare vervult een bijzondere functie binnen het Waalse bossenbestand. De genetische kwaliteit van de bomen blijkt hier zo uitstekend te zijn, dat men de zaden verzamelt voor aanplanting van bossen elders in Wallonië.
Wanneer we de gemeente Oret bereiken, zijn we reeds geruisloos de provinciegrens overgestoken. In het centrum van Oret staat een enorme kerk, welke niet in verhouding lijkt te staan tot de kleinschaligheid van dit rustig dorpje. Even moeten we aan de kant om een tractor te laten passeren, maar voor het overige is er niets van drukte te bespeuren. Een gedenkplaat aan de muur herinnert echter aan de hevige gevechten die hier plaatsvonden tijdens WOI. De gedenksteen wordt opgedragen aan “Soeur Elisabeth” (qui sauva les habitants d’Oret d’être tous fusillés et le village complètement brûlé).
We houden vervolgens halt in het dorpje Stave voor onze middagpauze. Stave is de geboorteplaats van de heiligverklaarde Gerardus van Brogne. De man wijdde zijn leven aan God en vervulde o.a. de functie van abt in de Sint-Baafs- én Sint-Pietersabdij in Gent. De gemeente Saint-Gérard iets verderop werd naar hem genoemd. We horen muzikanten aan het werk, maar krijgen ze niet te zien. Waarschijnlijk was hier een repetitie aan de gang voor één van de religieuze optochten, kenmerkend voor deze streek.
Nadien is het opnieuw een opeenvolging van landelijke wegen tot we plots in de verte 2 torens zien opduiken. Een eerste glimp van onze eindbestemming, de Abdij van Maredsous. Om die bestemming te bereiken, moeten we nog het dorp Ermeton-sur-biert aandoen. Ook dit dorpje heeft zeker zijn charme. In het centrum heerst er een gezellige drukte door het lokale schoolfeest. Iets verderop worden we vriendelijk begroet door een dame, rustig gezeten in haar voortuin. Ze stelt deze 2 wandelaars alvast gerust. Ver is het niet meer.
Eerst moeten we nog een open landschap doorkruisen, vervolgens nog een bosstrook, tot we de abdij in het vizier krijgen… De Abdij van Maredret ! De Abdij van Maredsous en die van Maredret liggen op een boogscheut van elkaar. De Abdij van Maredret werd gebouwd eind 19de eeuw voor het herbergen van een nonnenklooster (van de kloosterorde van Benedictijner zusters). Je kan er als toerist geen rondleiding boeken. Voor het verkennen van de abdij moet je ofwel een langer verblijf boeken (stilteretraite) of deelnemen aan een workshop. De bewoonsters van het klooster zijn gespecialiseerd in de kunst van het “verluchten”. Dat is de kunst om handschriften en documenten te versieren met illustraties en miniatuurtekeningen (bv. de eerste letter van een hoofdstuk of de rand van een bladzijde). De zusters passen nog traditionele Middeleeuwse technieken toe. Hoewel de poort openstaat, doen we geen poging om dichterbij te gaan kijken. Ons doel voor vandaag ligt immers iets verderop. Na onze misstap bij het begin van de etappe beginnen de vele wandelkilometers wat door te wegen.
De Abdij van Maredsous komt al heel snel in het zicht. Het is mooi zonnig weer en veel mensen hebben de weg naar deze plaats gevonden. De parking staat aardig vol. De abdij dateert eveneens van eind 19de eeuw en ziet er in prima staat uit. Met een bibliotheek van ongeveer 400 000 boeken bevat ze bovendien één van de grootste privébibliotheken van het land. Deze abdij is wel te bezoeken, maar gezien het late aankomstuur hebben we daar helaas geen tijd voor. We worden warm verwelkomd door onze wederhelften en kroost. Ook zij hebben zin in een verfrissing op het zonovergoten terras van de nabijgelegen brasserie. Wie Maredsous zegt, denkt natuurlijk aan een stevig abdijbiertje of een lekker stukje kaas. De monniken begonnen met de productie van abdijkaas en -bier na de tweede wereldoorlog. De plaats van origine leeft voort in de merknaam Maredsous, maar de productie van het bier geschiedt niet meer op deze locatie. Uiteraard staan al deze lekkernijen wel op de menukaart en daar kunnen ook wij niet aan weerstaan. Een ideale manier om na te kaarten over de voorbije wandeldag. Een wandeldag die meer kilometers opleverde dan oorspronkelijk gedacht, maar ons zeker heeft weten te bekoren. We kijken al uit naar onze volgende avonturen. Dit smaakt naar meer…
Beelden van onze 10de etappe kunnen worden gevonden op mijn YouTube kanaal. Surf naar www.youtube.be en typ in de zoekbalk “Maxime Korber” om mijn kanaal te vinden. Als u een rechtstreekse link wil naar het filmpje van onze 10de etappe, kunt u volgende URL gebruiken: https://www.youtube.com/watch?v=gkQ0ek01P1Y
